Boek Leven in balans en gewoon gelukkig zijn Ontdek ons boek: Leven in balans en gewoon gelukkig zijn

Alles in Balans

De weg van de minste weerstand

Mijn broer had een aantal dagen de beschikking over een strandhuisje op Texel. Of wij ook die kant op konden komen, dan konden we samen het één en ander ondernemen. Super leuk idee natuurlijk. Dus wij meteen kijken of we iets konden boeken op Texel (in het hoogseizoen, op korte termijn...) en ja hoor, we hadden nog keuze uit twee hotelkamers op fietsafstand van het strandhuisje. Het was al een beetje laat en ik was eigenlijk te moe om het allemaal te regelen, maar gelukkig zag Arjen dat nog wel zitten.

We gingen met de trein en hadden al van tevoren een fiets gehuurd voor op het eiland. Nou, dat ging als een zonnetje. In een half uur ben je met de trein van Alkmaar in Den Helder. Daar stap je op de Texelbus die je naar de veerboot brengt. In minder dan anderhalf uur nadat we de deur van ons huis achter ons dicht hadden getrokken, zaten wij al op onze huurfiets op weg naar onze hotelkamer.

Boven verwachting

Maar eerst een tussenstop op een terrasje in Den Burg voor koffie met gebak met mijn broer en de twee jongens. Mijn nichtje was op de boot bij een vriendinnetje, ook op Texel. Tegen de (weers)verwachtingen in, was het stralend weer, dus tot zover ging alles boven verwachting. Behalve dan dat ik ontzettend nodig moest plassen onderweg, maar dat was snel opgelost toen we eenmaal ons hotel bereikt hadden.

Wat een leuk en gezellig plekje was dat! Het was een beetje een Zwitsers aandoend hotelletje in een rustige straat met overal bloembakken, een mooie serre en een gezellig terras. We hadden geluk gehad met deze één na laatste kamer op het eiland! Toen we allebei opgelucht van de wc kwamen, werden we geholpen door een allerliefst meisje dat ons in eerste instantie niet kon vinden in het systeem.Toen dat ook in tweede en derde instantie niet lukte, werden de eigenaren van het familiehotel erbij gehaald. Met ons reserveringsbewijs in de hand gingen ze al zwetend verder met zoeken op twee computers.

Geen weerstand

Wij besloten buiten te wachten op het terras en kregen een kopje thee aangeboden. En hoewel we aanvankelijk dachten dat het systeem gewoon even niet werkte en ze onze naam snel zouden terugvinden, kregen we daar steeds minder vertrouwen in. Bijna begonnen de gedachten ons te overmeesteren: ‘Stel je voor dat er echt geen plek is’ , ‘Het is net zo’n leuk hotelletje’, ‘En alles op het eiland was verder al vol. Stel je voor dat we met de volgende boot terug moeten...’.We keken elkaar even aan en spraken af om, zoals altijd, te kiezen voor de weg van de minste weerstand. De innerlijke weerstand die we voelden opkomen, hadden we immers zelf in de hand. En gezien het feit dat alles tot nu toe perfect was verlopen, zouden eventuele onverwachte wijzigingen in het plan waarschijnlijk alleen maar betekenen dat het nóg beter zou worden. Kortom, we gaven ons volledig over aan de situatie.

Zo zaten we anderhalf uur te genieten op het bloem- en schaduwrijke terras, toen de eigenaar met een ernstig gezicht bij ons kwam. Na heel wat heen en weer bellen met VVV en andere hotels in de buurt, hadden ze toch nog een plek voor ons gevonden op 2 minuten fietsafstand. Het was wel een veel moderner hotel (en dus waarschijnlijk minder charmant) maar als we wilden, mochten we de volgende dag terug komen. Dan hadden zij wel weer een kamer vrij, maar wel in een bijgebouw en iets kleiner dan we eigenlijk geboekt hadden.

Flow

Tja, wat doe je dan? ‘We vonden het hier zo leuk’, zei ons hoofd. ‘Dus misschien moeten we inderdaad morgen terugkomen’. ‘Maar ja, dan moeten we wel onze tas opnieuw inpakken’ ‘En we weten niet of we die andere kamer wel fijn vinden...’
Tegen onze klanten zeggen we altijd dat je in je denken zit, zodra de overwegingen komen. En we hebben inmiddels wel geleerd dat we de beste beslissingen maken op ons gevoel. Daarbij kwam dat we de flow die er die hele ochtend al was niet wilden verstoren.

En dat betekende dus weer kiezen voor de weg van de minste weerstand. Ook al kregen we vroeger te horen dat die weg niet goed was, omdat je immers altijd moeite moet doen om iets te bereiken...We gingen dus naar het andere hotel en de eigenaar van het familiehotelletje ging met ons mee om de financiële zaken te regelen.We werden duizendmaal bedankt door hem en zijn vrouw omdat we het zo positief opvatten en wij beloofden hun hotel te onthouden voor een volgende keer.

Superfoods

De volgende ochtend zaten we buiten te ontbijten op het terras van ons ‘nieuwe’ hotel. We waren de enigen die buiten wilden zitten, maar het personeel was allerliefst en dekte met alle plezier een tafel voor ons op het terras. We hadden heerlijk geslapen in onze koele en zeer ruime kamer met prachtige badkamer met extra groot ligbad. Maar de grootste verrassing hadden we bij het ontbijt. Omdat we geen tarwe eten en het liefst helemaal geen brood, kiezen we vaak voor overnachtingen zonder ontbijt. De meeste hotels hebben ons op dat gebied weinig te bieden. Maar nu hadden we voor de verandering mét ontbijt geboekt, dus we hadden uit voorzorg onze eigen biologische speltcrackers meegenomen. Die bleken echter helemaal niet nodig. We konden gewoon ontbijten zoals we thuis vaak doen. Met yoghurt en een heeeeeeleboel superfoods. Er stonden wel vijftien potten met allerlei soorten noten, zaden, gedroogde vruchten, cacaonibs, enzovoort, enzovoort.

De volgende dag werd het een kleiner bakje yoghurt mét een speltboterham met ambachtelijke jam. Want toen onze lieve serveerster hoorde dat we geen tarwe aten maar wel soms speltbrood, had ze de volgende dag speciaal voor ons een schaaltje met wel drie soorten speltbrood klaargezet.

Het weer bleef prachtig, die dagen, ondanks de slechte voorspellingen. ’s Morgens koffie op een terrasje en ‘s avonds eten op het strand, samen met mijn broer en kinderen. En als de zon bijna onderging, stapten wij weer op de fiets naar ons hotel voor een heerlijk warm bad. Het waren vier onvergetelijke dagen en we kwamen thuis met het gevoel dat we twee weken waren weg geweest. Mede dankzij de weg van de minste weerstand...